فایل Keynote KEY چیست؟
فایل‌های KEY در Apple Keynote استفاده می‌شوند و بیشتر در ساختار بسته macOS وجود دارند. این نوع فرمت فایل به عنوان برنامه های پرطرفدار MS office که بیشتر برای آماده سازی ارائه ها و تکالیف استفاده می شود استفاده می شود.
اینها برای برنامه Keynote مشخص شده اند که برای طراحی، ارائه و ذخیره یک ارائه استفاده می شود. در سال های اخیر آپدیت هایی از این اپلیکیشن توسط اپل منتشر شده است.
هنگام استفاده از این برنامه، فایل .key را می توان از طریق پست یا پیام به دستگاه های دیگر یا برای هر هدف دیگری ارسال کرد. اینها را می توان خیلی سریع در یک برنامه Keynote باز کرد. شما فقط باید یک فایل جدید باز کنید، تمام اطلاعات مورد نیاز برای ارائه را وارد کنید و سپس آن را برای استفاده بعدی ذخیره کنید.
تاریخچه مختصر اعمال فرمت فایل کلیدی
It was first launched in 2003 by Apple and was known as Keynote 1.0. سازگار با Microsoft PowerPoint ساخته شده است. در سال 2005، اپل ابزارهایی را برای پردازش متن و طراحی صفحه‌آرایی اضافه کرد. پس از آن اپل iWork ‘06 را به همراه برخی از نسخه های اصلی 3.0 و صفحات 2.0 منتشر کرد. این نسخه ها شامل برخی به روز رسانی ها بود.
بعداً در پاییز 2007، Keynote 4.0 توسط اپل به همراه برنامه Numbers که برای صفحات گسترده مشخص شده بود منتشر شد، اپل ابزارهای مختلفی را به این برنامه اضافه کرد و آن را برای هر دستگاه iOS کامل و رایگان کرد.
این به روز رسانی ها تا سال 2021 ادامه یافت و ابزارها و عملکردهای متنوع و شگفت انگیزی وجود دارد که به هر نسخه از برنامه اضافه شده است.
مشخصات فرمت فایل کلیدی کلید
این نوع فایل کلیدی می‌تواند حاوی متن، تصاویر، جداول، یادداشت‌ها، رسانه، فایل‌ها و داده‌های مرتبط با XML باشد. در دستگاه های iOS، حساب کاربری به نام iCloud استفاده می شود. هنگامی که این نوع فایل ها در Cloud ذخیره می شوند، KEY-TEF نامیده می شوند.
فایل های KEY را می توان در macOS یا هر دستگاه iOS دیگری باز کرد. همچنین می‌توان آن را به فرمت‌های فایل دیگری مانند PDF، HTML، و غیره تبدیل کرد. این نوع فایل‌ها شامل سازگاری با برنامه‌های کاربردی Apple Keynote از راه دور هستند که فقط در دستگاه‌های iOS موجود هستند.
برخی از ابزارهای خاص را می توان در حین ارائه با استفاده از این فرمت های فایل یا در دستگاه اپل استفاده کرد، مانند اینکه کاربر می تواند صفحه نمایش خود را با صفحه نمایش دهنده به اشتراک بگذارد و همچنان می تواند به یادداشت های روی دسکتاپ خود نگاه کند.
